Page 14 - locotrip-001

locotrip 13

I
Χάνω τον εαυτό μου…
Σε ουτοπίες και ανεκπλήρωτους έρωτες με αναζητώ.
Ξανά κενό…
Σε νιώθω δίπλα μου να με αγγίζεις – κλείνω τα μάτια
Κι έχεις εξαφανιστεί.
Αυταπάτες με άσπρο φόντο.
Απλώνω το χέρι να σε φέρω δίπλα μου ξανά.
Ακούς;
Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.
Μα που να βρεις ευτυχία μέσα στο ψέμα και την
αδιαφορία;
Κι αυτή η ελπίδα να πεθαίνει κάθε μέρα όλο και πιο
πολύ,
Με τη θλίψη να παίρνει τη θέση της σ’ ένα παιχνίδι
πουλημένο εξ’ αρχής.
Χάπια και αλκοόλ θολώνουν το μυαλό,
Μα η μορφή σου στέκεται ακόμα εκεί,
Χαμογελώντας που με νίκησε άλλη μια βραδιά.
Παίρνω τα νεκρά μου κομμάτια
Και τα θάβω βαθιά στην άμμο.
Ποιος ενδιαφέρεται άλλωστε για πεθαμένες ψυχές;