Page 12 - locotrip-001
P. 12

locotrip 11

             Οι τυχεροί το δοξάζουν για τις καρκινογενέσεις που τους
                         προσφέρει στα γαστρικά του υγρά.
            Εγώ, εις μάτειν διαβάζω στο τέρας παραμύθια, μήπως και
                             χορτάσει χωρίς να καταπιεί
                                       άλλους.
          Μεσάνυχτα στον άδειο δρόμο, φύλλα κάνουν ελεύθερη πτώση.
               Έχουν ραντεβού με τα “αποβράσματα” στα χαρτόνια,
                                 και τα αποτσίγαρα.
                    Ένας άνδρας ψιθυρίζει «Υπάρχει ελπίδα».
          Συλλογίζομαι μήπως τη συναντήσει το κοριτσάκι που λικνίζεται
                           στον κύκλο με τα ταμπούρλα.
         Ο δρόμος του φιδιού έχει λίγες ανηφόρες, συνήθως είναι ευθύς.
           Αυτές οι λίγες που θα διαβεί όμως δαγκώνουν και χορηγούν
                                     δηλητήριο.
            Περνάω τυχαία απ’ το σπίτι και διπλοκλειδώνω την πόρτα.
          Λίγο αργότερα μερικά χαρτονομίσματα μεγάλης αξίας πέφτουν
                              απ’ την κλειδαρότρυπα.
          «Θα πρέπει να ‘ναι ο πολιτικός που ‘ρθε και χθες» σκέφτομαι.
           Τα μαζεύω για να του τα επιστρέψω την ώρα που θα βρεθώ
                               μπροστά στην κάλπη.
                       Είναι καλή στιγμή να πλύνω τα πιάτα.
                             Καθώς τα ξεβγάζω κλαίω.
              Πόσες ιδέες θα πρέπει να σκοτώσω για να ‘ναι καθαρά;
                                                         Αλέξιος Δανισκάς
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17