Page 13 - locotrip-001

locotrip 12

η ουτοπία είναι εδώ

Μαράζωσαν τα δέντρα απ'
τις φτωχές σε δάκρυα καταιγίδες

μονάχα οι ρίζες μείνανε, χωρίς προσανατολισμό
αδιαφορούν για την βαρύτητα και
δεν αγγίζονται πια.

Θαμπά και αόρατα σχεδόν, τα ίχνη
της ύπαρξης που σαν χαμογελά δείχνει
τα δόντια της

ασήμαντα χαμόγελα, τρωκτικών κυνόδοντες
σπλάχνα γυρεύουν προς κονιορτοποίηση.

Και κάτι παγόβουνα καλλωπισμένα
που ο γλύπτης με επιμονή φροντίζει

σάμπως θ' ανθίσουνε˙ αυτό κάνουμε
ν' ανθίσουν τα παγόβουνα προσδοκάμε.

Ετοιμοθάνατοι είναι αυτοί που περιμένουν
και σε λευκές κόλλες ξορκίζουν την απόγνωση

σαν έτοιμοι από καιρό, μα κάπως καθυστερημένα
χαμογελάνε και ανοίγουν το παράθυρο με χάρη.

Οι πράξεις είναι μάταιες στον κόσμο
των πνευμάτων
γι' αυτό αφηρημένο να είναι το βάδισμά σου

μέχρι να φτιάξεις την ύλη τη δική σου
την ύπαρξη των περιττών αρνήσου.

Manus Sinistra