Περιγραφή
Δεν είναι λογοτέχνημα κι όμως, στην αφηγηματικότητα ξεπερνάει πολλά κείμενα “καθιερωμένων” λογοτεχνών. Κι αυτό, γιατί μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας. . . Το σημαντικό είναι η ψυχογράφηση, που επιχειρεί ο συγγραφέας των μεγάλων και μικρών ηγετών του στρατεύματος: μοναδική επιδίωξή τους η προσπάθεια για “αποκήρυξη του επάρατου κομμουνισμού”, που περνάει μεσ’ από ιλαροτραγικές καταστάσεις. . . Ο ήρωάς μας, με εύστοχες παρατηρήσεις στη ρέουσα αφήγησή του επισημαίνει το αλλοπρόσαλλο του αντικομμουνιστικού “αγώνα” μέσα στο στρατό. . . Οι άνθρωποι και ανθρωπάκια, που ο συγγραφέας σε κάνει συχνά να τα . . .λυπάσαι, διατυπώνουν “ιδεολογικά θέσφατα”, που προσδιορίζουν την . . .ελληνικότητα των Ελλήνων, ήτοι τον “εθνικοφρονισμό”. . .» (Κώστας Τσαούσης – “ΕΘΝΟΣ”, 3/2/1982). (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
