Στην αρχή
έτσι και πεις πως ξεκινάς
συνήθως υπάρχουν δυο τρόποι:
νοσταλγία
ή
θάνατος.
Έτσι και ακούσεις την πρώτη καληνύχτα
σαν δεις
το πρώτο άρωμα
το πρώτο περίγραμμα να ξεμακραίνει,
λες θάνατος.
Έτσι και πουν να μείνουν
και τα αρώματα σε νοτίσουν
και στο περίγραμμα αγγίζεις τον εαυτό σου
κι η καληνύχτα λέγεται σε κόκκινα κρεβάτια
κι όχι σε γέρικους δρόμους,
λες νοσταλγία.
Άσπονδες καληνύχτες
να λέμε
μέχρι
να καούν όλα
απ’ όσα μας είπαν
πως είναι να διαλέξουμε.

(Από την έκδοση)