Περιγραφή
(…) Τα αντικείμενα στα κείμενα πού ανήκουν στο λεγόμενο “καινούργιο” μυθιστόρημα, δεν έχουν ποτέ μια παρουσία αυθύπαρκτη. Ποτέ δεν είναι ξεκομμένα από τη συναισθηματική τους σχέση με τον άνθρωπο, ουδέποτε είναι έξω από την όποια ανθρώπινη επαφή και επίδραση, δεν αποτελούν δηλαδή κάτι απάνθρωπα επιβεβλημένο στην περιοχή του συναισθηματικού χώρου και της μαγείας. Τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει με τα κείμενα αυτά, πού, γραμμένα σε ελλειπτικό ύφος, δημιουργούν την πιο βαθειά, και δυνατή σχέση με τον συχνά ανώνυμο και απρόσωπο ήρωά τους, καί με τον έξω κόσμο – τον κόσμο των αντικειμένων, τον κόσμο πού όλα μοιάζουν σταθερά και τακτοποιημένα καί επώνυμα. (…) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)