Περιγραφή
Στην ευρύτατη ιστοριογραφική βιβλιογραφία με θέμα τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η αναφερόμενη στην εκστρατεία κατά της Ελλάδας δεν καταλαμβάνει βεβαίως μια εξέχουσα θέση, αφού ευνοήθηκαν οι επιχειρήσεις στην Βόρεια Αφρική ή στην Ρωσία, με εξαίρεση μόνο εκείνη που αφορούσε την Αντίσταση. Προσφέρει ένα πολύτιμο εργαλείο εργασίας σε όποιον ενδιαφέρεται γι’ αυτή τη σκοτεινή υπόθεση, καρπό της ένοχης ελαφρότητας και της απίστευτης επιπολαιότητας με την οποία το φασιστικό καθεστώς ετοίμασε την εισβολή στην ουδέτερη Ελλάδα.
Προσυπογράφοντας τα όσα, δικαίως, σημειώνει ο Giorgio Galli στον πρόλογο του ιστορικού αφηγήματος «AlbaNaia. Un fascista esemplare («AlbaNaia. Ένας υποδειγματικός φασίστας»), ό,τι δηλαδή «ο πόλεμος της Αλβανίας -ο AlbaNaia όπως τον ονόμαζαν οι αλπινιστές- μοιάζει να έχει ξεχαστεί, ένα μέτριο επεισόδιο στην αποκαλυπτική σύγκρουση του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου», μπορεί κανείς να ισχυρισθεί, χωρίς ρητορική, ό,τι οι σελίδες που ακολουθούν καλύπτουν ένα μεγάλο κενό. Δίνουν στον αναγνώστη την πλήρη και αιματηρή διάσταση, σαν σε απ’ ευθείας μετάδοση θα μπορούσαμε να πούμε, μέρα με τη μέρα, εκείνης, που ο Mario Cervi στην εποχή του σε ένα έργο βασισμένο ευρέως σε απομνημονεύματα και γραμμένο σε δημοσιογραφικό ύφος, προσδιόρισε σαν μια «περιττή τραγωδία». Θεωρούμε, όχι τυχαία, ό,τι μέχρι τώρα δεν βρήκε τον αναγκαίο χώρο και μεταχείριση ούτε και σε κινηματογραφικό περιβάλλον, απ’ τη στιγμή που ταινίες όπως το «Μεσόγειος» του Salvatores και το «Μαντολίνο τα λοχαγού Κορέλλι», που επικεντρώνονται στην ιταλική κατοχή και στα δραματικά γεγονότα της Κεφαλονιάς, δείχνουν ένα πόλεμο που περιστρέφεται γύρω από τον κοινό τόπο «οι Ιταλοί -καλά παιδιά». Πρόσφατα, το θέμα αυτό τέθηκε σε συζήτηση σε μία σοβαρή κριτική παρέμβαση του Massimo Peri, σχετική με μία έκδοση της ιταλικής πρεσβείας στην Ελλάδα γραμμένη σε ύφος απολογητικό και από μεθοδολογική άποψη, συζητήσιμη.
Ο συγγραφέας, ένας νεαρός καθηγητής που ξέρει να παντρεύει με ευτυχή τρόπο το διδακτικό πάθος με τον ζήλο του για αυστηρή ιστορική έρευνα και ο οποίος έχει ήδη δημοσιεύσει διάφορες εργασίες του στα «Τετράδια ιστορίας» του Ινστιτούτου μας, αποφεύγει τις μεγάλες ιστορικές νωπογραφίες. Προτιμά ένα ακριβές αναλυτικό χρονικό, που βασίζεται στην πλήρη γνώση των επιστημονικών διαθέσιμων αναγνωσμάτων, όχι μόνο ιταλικών, που αποτελεί και το μεγαλύτερο προσόν του έργου, αλλά και ελληνικών, τα οποία προφανώς έδωσαν μεγάλη σημασία σε εκείνο το ένδοξο επεισόδιο της εθνικής ιστορίας, χωρίς να αγνοεί ταυτόχρονα ούτε τις διεθνείς εκδόσεις. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)