Περιγραφή
Αναφορά στα βασανιστήρια και την αξιοπρεπή στάση του υπάρχει και στη μαρτυρία (εφημ. “Το Βήμα” 27/4/75) του καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Δημήτρη Μαρωνίτη που τον Ιούνιο του 1972, ήταν ο ίδιος κρατούμενος στα κελιά του ΚΕ-ΣΑ, για τον νεαρό κρατούμενο του διπλανού κελιού του: “… ήθελα να φέρω στη δημοσιότητα ένα νωπό γεγονός που κατοικεί τα αυλάκια του μυαλού μου και τρέφει σε ώρες δύσκολες τη πικρή μου αισιοδοξία. Δεν έμαθα ποτέ ποιο παλικάρι σφάδαζε στο διάδρομο. Μούγκριζε υπόκωφα, αλλά δεν έβγαλε ούτε μία φορά δυνατή κραυγή. Κάποτε άκουσα να τον σέρνουν στο κελί του, ενώ ο δεσμοφύλακας τον περιέλουζε με βρισιές που δεν φημίζονταν για την πρωτοτυπία τους: “ρε π….. βρωμοκομμουνιστή, εδώ θα σαπίσεις”. Κι ενώ η πόρτα έκλεινε, ακούστηκε μια ήρεμη, καθαρή, απόλυτα ζυγισμένη φωνή: “δεν είμαι κομμουνιστής· είμαι αναρχικός”. Θα ήθελα κάποτε να διηγηθώ το περιστατικό πολύ απλά, κι ύστερα να ζητήσω να μπει στα αναγνώσματα του σχολείου, γιατί αυτή η γενναία απροσδόκητη απόκριση εμένα τότε με παρηγόρησε βαθειά και μου έδειξε μια και καλή πώς προχωρεί η αξιοπρέπεια του ανθρώπου ως το θάνατο”. (Στην έρευνα που έγινε όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο ότι πρόκειται για τον Στέλιο). (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)