Περιγραφή
Η ύπαρξή μου κρέμεται απ’ το κενό
Η καραμέλα του νοήματος άγευστη
Σας βάρυνα άδικα, γι’ αυτό σκέφτομαι
να με τιμωρήσω
.
Αδυνατώ ν’ ανασύρω την αιτία
Πένθος με κυριεύει, κι ο «Χάρος με κερνάει
τσιγάρο»
.
Ο ήλιος βούρκωσε με μαύρο δάκρυ
Σκέπασε τη γη μου με πέπλο ξηρασίας
Τα φράγματα της υπομονής μου έσπασαν
Το φεγγαρόφως πρόδωσε το κλειδωμένο παράθυρο
των εραστών
.
Τα πρόσωπα των αγαπημένων μου σκάλισαν
Μάλλον για να διοχετεύεται καλύτερα η απόγνωση
Ο ηλεκτρισμός του εγκεφάλου μου κλυδωνίζει
την καθημερινότητά τους
Κι οι διαβρωμένοι νευρώνες μου επιφέρουν τζίρο
.
Τα χρώματα της νιότης μου σχηματίζουν
σταυρωμένους
Αστάθμητη η πορεία του ανθρώπου
Χαμένες ζωγραφιές στα συρτάρια της ανάμνησης
Βλέμματα γιατρών που εκπέμπουν ένα κρίμα
Και ο θάλαμος του νοσοκομείου σφυρίζει
εκνευρισμό
